Het bezoek aan de Abi Saaba-school

Ons bezoek aan de Abi Sabaa-school

‘Notre école est votre école’

We betreden de binnenplaats van de Abi Sabaa school. We zien verwachtingsvolle gezichtjes boven de ramen van de lokalen rond de binnenplaats uitkomen. Na een kort welkom gaan we de klaslokalen in. We zien veertig kinderen in rijen op dubbele bankjes zitten. De meester zegt een woord, alle kinderen schrijven het woord op een leitje. Ze houden het leitje omhoog, dan kiest de meester twee kinderen uit die voor de klas mogen laten zien wat ze hebben opgeschreven. Een meisje helpt een jongetje bij het verbeteren van zijn antwoord. In de deuropening verschijnen een paar kinderen. Ze komen de leerkracht even een kusje geven. Vervolgens wandelt de directeur het lokaal binnen en maakt een praatje met ons. Door de open ramen horen we dat de kinderen buiten een gymles krijgen. We voelen ons hier thuis.

Vandaag hebben we de Abi Sabaa school vlak buiten Marrakech bezocht. Wat de meeste indruk op ons gemaakt heeft is de warme sfeer, de openheid en de rust die de collega’s en de kinderen hier uitstralen.
Na een welkomstwoord op de binnenplaats mochten we in groepjes de klaslokalen bezoeken. We hebben zeer veel indrukken opgedaan waarvan we er een aantal zullen noemen:

- Als we de klaslokalen binnenkomen zijn we verrast over het aantal kinderen in het klaslokaal. Op de binnenplaats was het zo rustig, dat wij dit niet hadden verwacht.
- Alle kinderen schrijven woorden en getallen op hun eigen leitje. De kinderen moeten allemaal nadenken over het antwoord, daardoor is de betrokkenheid groot.
- De kinderen helpen elkaar. Als de leerkracht even het lokaal uit is, zorgen de oudere kinderen ervoor dat de rust bewaard blijft.
- De kleuters mogen zonder hun vinger op te steken antwoord geven. In de midden- en bovenbouw is dit anders. De kinderen steken hun vinger op en maken een geluid dat lijkt op het gezoem van bijen. Als de leerkracht een leerling gekozen heeft, is het gelijk weer stil.
- De klaslokalen zijn zeer prikkelarm. Helpt dit om de rust te bewaren?
- De manier van lesgeven is voor de kinderen zeer voorspelbaar. Het was duidelijk te zien dat ze dagelijks op deze manier werken.
- Er lijkt veel afstand te zijn tussen de leerlingen en de leerkracht. De rol van de leerkracht is in de klas ‘lesgever’, buiten de klas is er ruimte voor een wat speelsere omgang. Deze omgang is gebaseerd op hierarchie.
- De heerlijke lunch, gemaakt door de ouderraad.
- De formele afsluiting met onder andere een speech door een gedelegeerde van het ministerie van onderwijs in de regio Marrakech.
- Het overhandigen van de cadeaus, waaronder de sportschoenen. De sportschoenen waren volgens de gedelegeerde meer dan alleen schoenen. Ze staan symbool voor het veranderen van het gymonderwijs. Dat staat nog in de kinderschoenen.

Vijfhonderd leerlingen zitten gehurkt op de binnenplaats. Jeroen zit op een stoel met zijn gitaar. Met het team zingen we ‘Ik heb een tante in Marokko’. Voor ons zien we lachende gezichtjes. Marcel leert de kinderen het lied ‘Le coq est mort’. Vervolgens zingen we dit met de kinderen in een canon van vier partijen. We merken dat muziek de taalbarriére overbrugt. Vol van de indrukken van deze mooie ervaring nemen we afscheid van de lieve kinderen en onze collega’s van de Abi Sabaa school.