Couscous en zopie

Na het gebruikelijke ontbijt en de briefing wordt het dagelijkse programma, zoals elke dag, aangepast. We vertrekken vanuit hotel Zaki naar het centrum van Meknes om nog wat te wandelen in de medina. Vandaag hebben we gekozen voor het thema ‘eten en drinken’ in Marokko, dus alles wat hiermee te maken heeft, trekt onze aandacht (tip van Cor Langereis).
We kunnen niet alles hier beschrijven. We beperken ons tot de nationale gerechten: tajine, couscous en snacks. De tajine is zowel een gerecht als een aardewerken pot waarin dit gerecht wordt gestoofd. Het gerecht tajine kan bestaan uit vis, lams- of rundvlees samen met gedroogde pruimen, groenten en aardappelen. Het gerecht tajine smaakt het best als deze in de tajine op houtskool wordt klaargemaakt en dik een uur langzaam heeft kunnen stoven. Couscous is gemaakt van tarwegries, bereid met verschillende soorten groenten, vlees en kip. De zoete couscous wordt met rozijnen en gestoomde zoete uien opgediend. We hebben hier meerdere malen van genoten.

In de medina van Meknes worden we verrast door het enorme aanbod van zuidvruchten zoals abrikozen, dadels, vijgen, sinaasappels en mandarijnen. Deze smaken veel lekkerder dan in Nederland.
Verderop worden we aangetrokken door de prachtige kleuren van gemalen kruiden die in grote zakken aanzetten tot kopen: gemalen peterselie, gember, peper, paprika, nootmuskaat, etc. We vervolgen onze weg en ontwaren tot onze grote verbazing een man die in een tent op de grond zit en ogenschijnlijk stenen zit stuk te slaan. Later blijkt dat hij zoutkristallen aan het hakken is. We krijgen een stuk mee voor in de vitrine op school.
Er is ook een enorm aanbod van gedroogde peulvruchten (bijv. kikkererwten en tuinbonen). We hebben het nog niet eens gehad over de keur aan noten zoals: amandelen, pinda’s, pistache- en walnoten. Teveel om op te noemen.
In Nederland eten we als borrelhapje: kaas, worst of chips. Marokkanen eten graag dadels, vijgen en abrikozen
Onze tocht door de medina wordt door fotograaf Marcel vastgelegd.

Om 11.00 uur stappen we de bus weer in op weg naar Rabat waar we gaan lunchen in hotel Panaram. Terwijl de bus zich door het verkeer worstelt, zien we langs de weg opgestapelde stenen op kistjes liggen. Adil vertelt ons echter dat het ‘truffes’ zijn, oftewel truffels. Deze kosten slechts 150 dirham (€15).
Aangekomen in Rabat genieten we van een fantastische lunch. Op het menu staat vis, merlin en solette (meerval en tongetjes). Heerlijk! De meesten van ons laten het eten zakken op het zonovergoten terras met uitzicht op de Atlantische oceaan. Uiteraard onder het genot van een kopje koffie of muntthee. Wat worden we verwend.

Koffie neemt een belangrijke plaats in in de Marokkaanse cultuur. Zoals wij de afgelopen week ervaren hebben, kun je overal espresso of café au lait drinken. De nationale drank is echter muntthee met veel suiker.


We hebben nu bijna een week gegeten en gedronken in Marokko………we voelen ons gelukkig!!!